Pracodawca wypowiadając umowę o pracę zawartą na czas określony nie musi jej uzasadniać ani też przeprowadzać konsultacji z działającą niego zakładową organizacją związkową.
Potwierdza to:
1) wyrok Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2007 r., II PK
122/2007 oraz
2) wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia
2 grudnia 2008 r. (P 48/07, Dz.U.
z 2008 r. nr 219, poz. 1409).
Zobaczmy
W wyroku Sądu Najwyższego z dnia 5 grudnia 2007 r., II PK 122/2007 czytamy: ”Firma, która rozwiązuje umowę z pracownikiem zatrudnionym na czas określony, nie musi podawać przyczyny wypowiedzenia, ale nie może nadużywać swego prawa do zwolnienia.”
Z wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 grudnia 2008 r.(P 48/07) wynika, że art. 30 par. 4 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94, ze zm.) w zakresie, w jakim pomija obowiązek wskazania przyczyny uzasadniającej wypowiedzenie w oświadczeniu pracodawcy o wypowiedzeniu umowy o pracę zawartej na czas określony, nie jest niezgodny z art. 2 oraz art. 32 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej.
Czy zawsze ?
Pracodawca, który dokonuje zwolnień w trybie art.1 lub art. 10 ust. 1 Ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących pracowników (Dz.U. z 2003 r. nr 90, poz. 844 ze zm.) powinien podać przyczynę wypowiedzenia, która pracownika nie dotyczy.
Potwierdził
to Sąd Najwyższy w wyroku z dnia
4 lipca 2001 r., I PKN 534/00. Wyrok ten został wydany w czasie
obowiązywania wcześniejszej ustawy o zwolnieniach grupowych, jednakże jego
treść jest nadal aktualna: „Pracodawca
powinien wyraźnie określić w piśmie rozwiązującym umowę pracy okoliczności
wymienione w art. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. o
szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn
dotyczących zakładu pracy oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz. U. z
1990 r. Nr 4, poz. 19 ze zm.), jeżeli uważa je za przyczynę
wypowiedzenia”.
Jaka powinna być podana odstawa prawna wypowiedzenia
Wypowiadając terminową umowę o pracę z przyczyn leżących po stronie pracodawcy (np. przyczyny ekonomiczne, technologiczne, organizacyjne) pracodawca powinien podać na świadectwie pracy następującą podstawę prawną:
1) przy zwolnieniach indywidualnych - art.30 par.1 pkt
2 K.p. w powiązaniu z art. 10 ust.1
Ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy
z przyczyn niedotyczących pracowników
(Dz.U. z 2003 r.nr 90, poz. 844);
2) przy zwolnieniach grupowych - art. 30 par. 1 pkt 2 K.p. w powiązaniu z art.1 Ustawy z dnia 13 marca
2003 r. o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 2003 r.
nr 90, poz. 844).
Podstawa prawna:
- art.30 par. 2 K.p.;
- art.1 , -
art. 10 ust.1 Ustawy z dnia 13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach
rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn nie dotyczących
pracowników (Dz.U. z 2003 r. nr 90, poz. 844 ze zm.)
- wyrok SN z
dnia 5 grudnia 2007 r., II PK 122/2007;
- wyrok SN z
dnia 4 lipca 2001 r., I PKN
534/00;
- wyrok
Trybunału Konstytucyjnego z dnia 2 grudnia
2008 r. (P 48/07, Dz.U. z 2008 r. nr 219, poz. 1409)
Stan prawny na 1 pażdziernika 2011 roku
