Wzory wniosków urlopowych do pobrania
Zobaczmy przepisy
Na podstawie art. 2a ust. 1 Ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o
rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych -
tekst jedn.: Dz.U.z 2011 roku nr 127, poz. 721 (dalej: ustawa) osobę
niepełnosprawną wlicza się do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych
począwszy od dnia przedstawienia pracodawcy orzeczenia potwierdzającego
niepełnosprawność.[1]
Dodatkowe 10 dni
W świetle art.19 ust. 1 niniejszej ustawy, osobie zaliczonej do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności przysługuje dodatkowy urlop wypoczynkowy w wymiarze 10 dni roboczych w roku kalendarzowym. Prawo do pierwszego urlopu dodatkowego nabywane jest po przepracowaniu jednego roku po dniu zaliczenia do jednego z tych stopni niepełnosprawności, zaś w każdym następnym roku kalendarzowym przysługuje dodatkowy „nowy” urlop (art.153 par.2 K.p.).
Art. 20c ustawy stanowi, że osobie niepełnosprawnej przysługują uprawnienia pracownicze od dnia, od którego osoba niepełnosprawna została wliczona do stanu zatrudnienia osób niepełnosprawnych na podstawie art. 2a.[2]
Wyjątek
Co istotne, niniejszy urlop nie przysługuje osobie uprawnionej do urlopu wypoczynkowego w wymiarze przekraczającym 26 dni roboczych lub do urlopu dodatkowego na podstawie odrębnych przepisów np. nauczycielom - art. 64 ust. 1 Ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. Karta Nauczyciela (tekst jedn. Dz.U. z 2006 r. nr 97, poz. 674 z późn. zm.).
Zwiększenie urlopu wypoczynkowego
Uzyskanie przez osobę niepełnosprawną prawa do dodatkowego urlopu wypoczynkowego zwiększa jej ustawowy wymiar wypoczynku z 20 dni do 30 dni lub z 26 dni do 36 dni (art. 154 par.1 K.p.). Urlop ten pracownik może wykorzystać jednorazowo, podzielić na części (art.162 K.p.) oraz przesunąć jego termin po uzgodnieniu z pracodawcą (art. 164 par.1 K.p.).Pracownik nie może się zrzec swojego prawa do wypoczynku, ponieważ jest to jego uprawnienie pracownicze.
Stanowisko Sądu Najwyższego
Dodatkowy urlop wypoczynkowy był przedmiotem zainteresowania Sądu Najwyższego. W wyroku z dnia 29 czerwca 2005 r. II PK 339/04,OSNP 2006/9-10/150 (status obowiązujący) Sąd Najwyższy uznał, że: „Prawo do dodatkowego urlopu wypoczynkowego przysługuje pracownikowi zaliczonemu do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, chociażby nie wystąpił do pracodawcy o przyznanie takiego urlopu.”
W uzasadnieniu wyroku Sąd Najwyższy wskazał: „(…) pracodawca powinien „prowadzić” także (…) dokumentację, którą przedłoży pracownik. Wszak chodzi o udokumentowanie wobec pracodawcy szczególnego uprawnienia w zakresie stosunku pracy. Nieuzyskanie przez pracodawcę wiadomości o przysługującym pracownikowi z mocy prawa prawie do dodatkowego urlopu wypoczynkowego może – w konkretnych okolicznościach – oznaczać tylko tyle, że pracodawcy nie można zarzucić zawinionego niewykonywania zobowiązania do udzielenia urlopu zgodnie z przepisami prawa pracy”.
Podstawa prawna:
- art.153 par. 2 K.p., art.154 par.1 K.p., art.162 K.p., art.164 K.p.,
- art. 2a ust.1, art.19, art. 20c Ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych (tekst jedn.: Dz.U. z 2011 roku nr 127, poz. 721),
- wyrok SN z dnia 29 czerwca 2005 r. II PK 339/04 (OSNP 2006/9-10/150)
Objaśnienia
[1] art.2a ust.1 został dodany przez art. 1 pkt 1 Ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o rehabilitacji zawodowej i społecznej oraz zatrudnianiu osób niepełnosprawnych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 226, poz. 1475), która weszła w życie z dniem 1 stycznia 2011 r.
[2] art.20c został dodany przez art. 1 pkt 5 ustawy jak wyżej i wszedł w życie z dniem 1 czerwca 2011 r.
Stan prawny na 12 listopada 2011 roku
