Zobacz:
DZIAŁ IV USTANIE MAŁŻEŃSTWA.
Czy sąd zawsze udzieli rozwodu?
Kiedy sąd nie orzeknie rozwodu ?
Dobro dziecka
Wzgląd na dobro wspólnych małoletnich dzieci małżonków stanowi negatywną przesłankę orzeczenia rozwodu. Pod pojęciem dobra dziecka należy rozumieć troskę o wszechstronny jego rozwój oraz zapewnienie mu odpowiednich warunków. Sąd bierze zawsze pod uwagę obecną sytuację dziecka oraz sytuację po rozwodzie rodziców. Przykładowo przemoc w rodzinie wytwarza dla dziecka sytuacje stresowe i uzasadnia orzeczenie rozwodu. Wyrok sądu nie jest wtedy sprzeczny z dobrem dziecka.
Potwierdził to Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 9 listopada 2001 r., I CKN 438/00 zgodnie z którym nie można wymagać od drugiego małżonka dalszego pożycia z nim, jeżeli sprzeciwia się temu dobro rodziny , a w szczególności dobro małoletnich dzieci stron.
Ważne!
Na równi z małoletnimi dziećmi stron powinno się traktować dziecko przysposobione przez oboje małżonków oraz dziecko jednego z małżonków, przysposobione przez drugie z małżonków.
Sprawdż:
Stanowisko Sądu Najwyższego
W Uchwale Całej Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 28 maja 1955 r. zawierającej wytyczne wymiaru sprawiedliwości i praktyki sądowej, I CO 5/55, OSNC z 1955 nr 3 poz. 2 (status obowiązujący) czytamy:
"(...) ocena, czy interes społeczny wyjątkowo przemawia za rozwodem, powinna mieć za podstawę całokształt okoliczności sprawy. Pozwala to na wzięcie pod uwagę nie tylko, czy dobro małoletnich dzieci stron nie ucierpi na skutek udzielenia rozwodu, ale również na rozważenie wpływu, jaki zawiniony wyłącznie przez powoda rozkład pożycia stron wywarł na dobro ich małoletnich dzieci".
W świetle wyroku SN z dnia 11 maja 1999 r, III CKN 799/99 przedłużający się konflikt małżonków jest dla ich dzieci przeżyciem negatywnym, godzącym w poczucie stabilności, co wyklucza odmowę orzeczenia rozwodu ze względu na dobro wspolnych małoletnich dzieci.
Zasady współżycia społecznego
Sąd nie udzieli rozwodu, jeżeli powód żąda go po to, żeby nie opiekować sie chorym lub niepełnosprawnym malżonkiem. Jest to bowiem niezgodne z zasadami współżycia społecznego.
W wyroku z dnia dnia 6 marca 1997 r., I ACa 48/97 Sąd Apelacyjny w Białymstoku stwierdził: "Choroba małżonka nie tylko nie wywołuje i nie powinna wywoływać trwałego rozkładu pożycia małżeńskiego, lecz nakłada na drugiego małżonka obowiązek użycia wszelkich środków do przywrócenia choremu małżonkowi zdrowia i zdolności do spełnienia obowiązków małżeńskich. Przeciwne tym zasadom postępowanie jest sprzeczne z ogólnie przyjętymi zasadami moralności".
Zgoda współmałżonka
Sąd nie orzeknie rozwodu żąda go małżonek wyłącznie winny rozkładowi pożycia, który ponosi winę za zanik więzi emocjonalnych, fizycznych i gospodarczych (np. zdrada). Sąd udzieli rozwodu, wtedy, gdy współmałżonek wyrazi na to zgodę, albo jeżeli uzna, że drugi z małżonków nie zgadza się na rozwód z czystej złośliwości.
Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie (wyrok Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 21 kwietnia 1994 r., I ACr 68/94): „Żądanie rozwodu przez małżonka wyłącznie winnego należy oceniać ujemnie z punktu widzenia przyjętych norm moralnych, jednak przy wyrażeniu zgody na rozwód przez małżonka niewinnego nie można tego żądania traktować jako wymierzonego przeciwko małżonkowi niewinnemu, gdyż taka zgoda oznacza, że w danych okolicznościach małżonkowie są jednomyślni co do potrzeby rozwiązania ich związku.”
Co istotne, sąd orzekający musi zbadać, czy została ona wyrażona bez nacisków oraz gróżb przez drugiego z małżonków."Zgoda na rozwód musi być wyraźna. Sąd nie jest uprawniony zgody tej wyciągać z podanych motywów, jakimi małżonek odmawiający zgody się kierował (...)" - zadecydował SN w Orzeczeniu z dnia 14 maja 1956 r, I CR 746/55.
Podstawa prawna:
- art. 56 par. 2 i 3 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego
Stan prawny na 8 maja 2012 roku
