Wynika z tego, że w sytuacji gdy pracownik wykorzystał cały urlop wypoczynkowy za dany rok kalendarzowy, a następnie w trakcie tego roku nabył prawo do urlopu wypoczynkowego w wyższym wymiarze, to przysługuje mu urlop uzupełniający w wymiarze różnicy między nabytym wymiarem a wymiarem poprzednio przysługującym (art. 158 K.p.).
Momentem nabycia prawa do urlopu uzupełniającego jest ostatni dzień okresu uprawniającego do urlopu w niższym wymiarze. Ma to szczególne znaczenie w sytuacji, gdy np. 10-letni okres zatrudnienia, uprawniający do urlopu w wymiarze 26 dni, upływa 31 grudnia 2007 r. W takim przypadku, urlop uzupełniający przysługuje z upływem tego dnia i to za rok 2007. Z dniem 1 stycznia 2008 r. pracownik nabywa prawo do kolejnego urlopu w wymiarze 26 dni.
Podwyższenie wymiaru urlopu w danym roku kalendarzowym może być konsekwencją:
1) upływu odpowiedniego okresu pracy (10 lat) - art. 154 k.p.;
2) ukończenia szkoły w czasie zatrudnienia i zaliczenia okresu nauki do stażu pracy - art. 155 k.p.;
3) przejścia pracownika w trakcie roku kalendarzowego do kolejnego pracodawcy, u którego obowiązują korzystniejsze wymiary urlopu niż ustalone w Kodeksie pracy.
Urlop uzupełniający obejmuje zatem liczbę dni, która stanowi różnicę pomiędzy nabytym urlopem w wyższym wymiarze, a wykorzystanym wcześniej urlopem w niższym wymiarze.
Przykład:
Pracownik mający urlop w wymiarze 20 dni po ich wykorzystaniu nabywa prawo do urlopu w wymiarze 26 dni. Pracodawca powinien w tym przypadku udzielić pracownikowi urlopu uzupełniającego w wymiarze 6 dni. Natomiast w sytuacji gdy pracownik przed nabyciem prawa do urlopu w zwiększonym wymiarze nie wykorzystał urlopu przysługującego mu w danym roku, to po wystąpieniu okoliczności powodujących zwiększenie wymiaru przysługuje mu za ten rok jeden urlop w podwyższonym wymiarze. Konstrukcja urlopu uzupełniającego jest w takim przypadku niecelowa.
Sprawdź również :
Rozdział I Urlopy wypoczynkowe
Urlop uzupełniający
Urlop bezpłatny
