Art. 52. 1. Gwarantem, o którym mowa w art. 195 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, jest osoba wpisana do wykazu gwarantów uprawnionych do udzielania gwarancji składanych jako zabezpieczenie pokrycia kwot wynikających z długów celnych, zwanego dalej „wykazem".
2. Do wykazu wpisuje się osobę, która:
1) ma siedzibę we Wspólnocie;
2) prowadzi na terytorium kraju działalność:
a) bankową albo
b) ubezpieczeniową;
3) posiada uprawnienie do udzielania gwarancji;
4) daje rękojmię prawidłowego wywiązywania się z zobowiązań wobec organów celnych.
3. Wykaz prowadzi i dokonuje w nim odpowiednich wpisów minister właściwy do spraw finansów publicznych.
4. Wpis do wykazu gwarantów następuje na pisemny wniosek zainteresowanej osoby, złożony do ministra właściwego do spraw finansów publicznych, po uzyskaniu od Komisji Nadzoru Finansowego informacji:
1) potwierdzającej spełnianie przez tę osobę:
a) warunków, o których mowa w ust. 2 pkt 1-3,
b) wymogów kapitałowych określonych przepisami prawa;
2) o toczących się przed Komisją Nadzoru Finansowego postępowaniach wobec tej osoby.
5. W przypadku instytucji kredytowej, o której mowa w art. 4 ust. 1 pkt 17 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Prawo bankowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm. ), oraz zakładu ubezpieczeń, który wykonuje działalność na podstawie przepisów rozdziału 7 ustawy z dnia 22 maja 2003 r. o działalności ubezpieczeniowej (Dz. U. Nr 124, poz. 1151, z późn. zm. ), Komisja Nadzoru Finansowego przekazuje informację, o której mowa w ust. 4, niezwłocznie po otrzymaniu informacji od właściwego organu nadzoru państwa członkowskiego Unii Europejskiej.
6. Wykaz składa się z dwóch części, w których wpisuje się:
1) w części I - banki i instytucje kredytowe;
2) w części II - zakłady ubezpieczeń.
7. Wpis do wykazu zawiera nazwę osoby oraz adres jej siedziby.
8. Minister właściwy do spraw finansów publicznych wydaje decyzje o wpisie do wykazu, odmowie dokonania wpisu oraz skreśleniu z wykazu. Decyzje są przekazywane do wiadomości Komisji Nadzoru Finansowego.
9. Komisja Nadzoru Finansowego jest zobowiązana niezwłocznie powiadamiać ministra właściwego do spraw finansów publicznych o zmianach:
1) dotyczących informacji, o których mowa w ust. 4;
2) danych, o których mowa w ust. 7.
10. Z wykazu skreśla się osobę, jeżeli:
1) nie spełnia wymogów, o których mowa w ust. 2;
2) nie wywiązuje się z zobowiązań wobec organów celnych;
3) złożyła wniosek o skreślenie z wykazu;
4) uległa likwidacji.
11. Minister właściwy do spraw finansów publicznych ogłasza w Dzienniku Urzędowym Ministra Finansów komunikat o dokonaniu wpisu do wykazu, a także o zmianie wpisu lub skreśleniu osoby z wykazu.
Art. 53. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) sposób złożenia zabezpieczenia w formie depozytu w gotówce,
2) dokumenty uważane za równoważne z depozytem w gotówce, mające wartość płatniczą, które mogą być przyjmowane przez organy celne,
3) sposób potwierdzenia przez organ celny złożenia zabezpieczenia
- mając na uwadze, w szczególności, jednolitość postępowania w tym zakresie, a także uwzględniając potrzeby gospodarcze przedsiębiorców.
Art. 54. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, inne formy zabezpieczenia niż te, o których mowa w art. 193 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, oraz przypadki i warunki korzystania z tych form zabezpieczenia, biorąc pod uwagę formy zabezpieczenia określone w art. 857 Rozporządzenia Wykonawczego oraz zapewnienie skuteczności realizacji obowiązków wynikających z przepisów prawa celnego.
Art. 55. Organ celny nie księguje i nie pobiera kwoty należności przywozowych:
1) jeżeli suma kwot tych należności i należności podatkowych z tytułu importu towarów nie przekracza:
a) w ruchu podróżnych - równowartości kwoty 1 euro,
b) w pozostałych przypadkach - równowartości kwoty 3 euro;
jeżeli suma kwot tych należności i należności podatkowych z tytułu importu towarów nie przekracza równowartości kwoty 10 euro;
2) jeżeli upłynął termin na powiadomienie dłużnika o kwocie należności.
Art. 56. W przypadku, o którym mowa w art. 221 ust. 4 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, powiadomienie dłużnika o kwocie należności nie może nastąpić po upływie 5 lat, licząc od dnia powstania długu celnego. Art. 221 ust. 3 zdanie drugie Wspólnotowego Kodeksu Celnego stosuje się odpowiednio.
Art. 57. 1. Za termin dokonania zapłaty kwoty należności uważa się:
1) przy zapłacie gotówką - dzień wpłacenia kwoty należności w kasie urzędu celnego lub na rachunek organu celnego w banku, w placówce pocztowej, w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej;
2) w obrocie bezgotówkowym - dzień obciążenia rachunku bankowego dłużnika lub rachunku dłużnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej na podstawie polecenia przelewu.
2. W przypadku polecenia przelewu z rachunku bankowego dłużnika w banku lub instytucji kredytowej niemających siedziby lub oddziału w Rzeczypospolitej Polskiej za termin dokonania zapłaty kwoty należności uważa się dzień obciążenia tego rachunku, jeżeli wpłacana kwota zostanie uznana na rachunku bankowym organu celnego w terminie 5 kolejnych dni roboczych. W razie przekroczenia tego terminu za termin dokonania zapłaty uważa się dzień uznania kwoty na rachunku bankowym organu celnego.
Art. 58. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia, wyrażoną w euro równowartość kwoty, powyżej której należności uiszcza się w formie bezgotówkowej. Rozporządzenie powinno uwzględniać zachowanie bezpieczeństwa w obrocie pieniężnym.
Art. 59. 1. Organ celny wydaje pozwolenie na odroczenie terminu płatności należności osobom, które spełniają następujące warunki:
1) nie popełniły poważnego lub powtórnego naruszenia przepisów prawa celnego;
2) dają gwarancje należytego wykonania obowiązków wynikających z przepisów prawa celnego.
2. Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy udzielaniu pozwoleń na odroczenie terminu płatności należności,
2) szczegółowe warunki i tryb postępowania przy stosowaniu odroczenia
- biorąc pod uwagę zapewnienie jednolitości postępowania oraz ułatwienie w dokonywaniu formalności przed organami celnymi.
3. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, przypadki, w których ze względu na rodzaj towaru nie udziela się pozwolenia na odroczenie terminu płatności należności. Wskazując przypadki, w których nie udziela się pozwolenia, należy uwzględnić ryzyko związane z obrotem określonymi kategoriami towarów.
Art. 60. Minister właściwy do spraw finansów publicznych może określić, w drodze rozporządzenia, rodzaje ułatwień płatniczych innych niż odroczenie płatności kwoty należności, warunki ich udzielania, wzór wniosku o udzielenie ułatwienia oraz dokumenty, które należy do niego dołączyć, uwzględniając wysokość odsetek, o których mowa w art. 229 lit. b Wspólnotowego Kodeksu Celnego.
Art. 61. 1. Jeżeli nie zostało złożone zabezpieczenie albo gdyby kwota złożonego zabezpieczenia nie pokryła kwoty wynikającej z długu celnego, stosuje się odpowiednio przepisy rozdziału 3 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60, z późn. zm. ), chyba że przepisy prawa celnego stanowią inaczej.
2. Zabezpieczenia można dokonać również:
1) przed zaksięgowaniem kwoty należności;
2) w toku postępowania celnego lub kontroli celnej, przed wydaniem decyzji określającej kwotę należności wynikającą z długu celnego.
3. Zabezpieczenie następuje w drodze decyzji. W przypadku, o którym mowa w ust. 2, organ celny określa w decyzji o zabezpieczeniu przybliżoną kwotę należności w oparciu o dane dotyczące podstawy ustalenia wysokości tej kwoty.
4. Na podstawie decyzji o zabezpieczeniu następuje tymczasowe zajęcie majątku do czasu wydania zarządzenia zabezpieczenia na podstawie przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
5. W postępowaniu zabezpieczającym nie stosuje się przepisów art. 165 § 2 i art. 200 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. Nr 137, poz. 926, z późn. zm. ).
Art. 62. 1. Zabezpieczenie, o którym mowa w art. 61, następuje w trybie określonym w przepisach o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
2. Tymczasowe zajęcie, o którym mowa w art. 61 ust. 4, jest skuteczne pod warunkiem wydania zarządzenia zabezpieczenia w terminie 3 dni od dnia wydania decyzji o zabezpieczeniu.
Art. 63. 1. Decyzja o zabezpieczeniu, o której mowa w art. 61, wygasa po upływie 10 dni od dnia powiadomienia dłużnika o wysokości zaksięgowanej kwoty należności.
2. Wygaśnięcie decyzji o zabezpieczeniu nie narusza zarządzenia zabezpieczenia wydanego na podstawie przepisów o postępowaniu egzekucyjnym w administracji.
Art. 63a. 1. W przypadku stwierdzenia nieważności decyzji określającej kwotę należności wynikającą z długu celnego lub uchylenia tej decyzji i przekazania sprawy do rozpatrzenia właściwemu organowi celnemu, kwota należności uiszczonych na podstawie decyzji określającej tę kwotę staje się zabezpieczeniem kwoty wynikającej z długu celnego w dniu następującym po dniu doręczenia decyzji o stwierdzeniu nieważności lub uchyleniu przez organ celny lub po dniu doręczenia organowi celnemu odpisu orzeczenia sądu administracyjnego stwierdzającego nieważność lub uchylającego tę decyzję, wraz ze stwierdzeniem jego prawomocności.
2. Jeżeli w terminie 3 miesięcy od dnia doręczenia, o którym mowa w ust. 1, zostanie wydana nowa decyzja w tej sprawie, to:
1) różnica pomiędzy zabezpieczeniem, o którym mowa w ust. 1, a kwotą wynikającą z nowej decyzji, jako nadwyżka zabezpieczenia, podlega zwolnieniu;
2) pozostała część zabezpieczenia jest zaliczana na poczet należności wynikających z nowej decyzji.
3. W przypadku niewydania nowej decyzji w terminie, o którym mowa w ust. 2, zabezpieczenie kwoty wynikającej z długu celnego podlega zwrotowi bez zbędnej zwłoki.
Art. 64. 1. Jeżeli nie zostało złożone zabezpieczenie albo gdyby kwota złożonego zabezpieczenia nie pokryta długu celnego, towar, na którym ciążą należności, może być przez organ celny zajęty w celu zabezpieczenia kwoty należności, do czasu ich uiszczenia. W tym przypadku stosuje się przepisy art. 30 ust. 2-4.
2. Jeżeli nie zostanie uiszczona kwota należności za towar, o którym mowa w ust. 1, może on zostać sprzedany przez organ celny w celu pokrycia ciążącej na nim kwoty należności. Przepis art. 33 stosuje się odpowiednio.
Art. 65. 1. Termin, o którym mowa w art. 222 ust. 1 lit. a Wspólnotowego Kodeksu Celnego, wynosi 10 dni.
2. Jeżeli kwota należności nie została uiszczona w terminie, organ celny pokrywa ją ze złożonego zabezpieczenia.
3. Od kwot należności nieuiszczonych w terminie pobiera się odsetki.
4. W przypadku powstania długu celnego na podstawie art. 202-205 oraz art. 210 i art. 211 Wspólnotowego Kodeksu Celnego pobiera się odsetki liczone od dnia następującego po dniu jego powstania do dnia powiadomienia o kwocie należności wynikającej z tego długu.
5. Organ celny pobiera odsetki, w przypadku gdy kwota wynikająca z długu celnego została zaksięgowana na podstawie nieprawidłowych lub niekompletnych danych, podanych przez zgłaszającego w zgłoszeniu celnym, chyba że dłużnik udowodni, że podanie nieprawidłowych lub niekompletnych danych było spowodowane okolicznościami niewynikającymi z jego zaniedbania lub świadomego działania. Odsetki pobierane są od niezaksięgowanej i niepobranej na podstawie zgłoszenia celnego kwoty należności wynikającej z długu celnego, od dnia następującego po dniu powstania długu celnego do dnia powiadomienia o tej kwocie.
6. Odsetki, o których mowa w ust. 3-5, pobiera się w wysokości i według zasad określonych w odrębnych przepisach, dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od należności podatkowych, chyba że przepisy prawa celnego stanowią inaczej.
7. Kwot należności można dochodzić w terminie 5 lat, licząc od dnia, w którym zostały zaksięgowane.
8. Bieg przedawnienia terminu, o którym mowa w ust. 7, zostaje przerwany wskutek zastosowania środka egzekucyjnego, o którym dłużnik został zawiadomiony. Po przerwaniu biegu terminu przedawnienia biegnie on na nowo od dnia następującego po dniu, w którym zakończono postępowanie egzekucyjne.
9. Kolejne wszczęcie postępowania egzekucyjnego nie przerywa biegu terminu przedawnienia.
10. Bieg przedawnienia terminu, o którym mowa w ust. 7, zostaje zawieszony z dniem:
1) wszczęcia postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;
2) wniesienia skargi do sądu administracyjnego.
11. Termin przedawnienia biegnie dalej od dnia następującego po dniu:
1) prawomocnego zakończenia postępowania karnego lub postępowania w sprawie o przestępstwo skarbowe lub wykroczenie skarbowe;
2) doręczenia organowi celnemu prawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego.
Art. 65a. 1. W przypadku doręczania przez operatora publicznego w rozumieniu art. 3 pkt 12 ustawy z dnia 12 czerwca 2003 r. - Prawo pocztowe (Dz. U. z 2008 r. Nr 189, poz. 1159), zwanego dalej „operatorem", przesyłek zawierających towary, w stosunku do których istnieje obowiązek uiszczenia należności przywozowych, operator jest zobowiązany pobrać te należności od odbiorcy przed wydaniem mu przesyłki.
2. Pobrane należności przywozowe operator jest zobowiązany przekazać na rachunek właściwej izby celnej w terminie 10 dni od dnia wydania przesyłki odbiorcy.
3. Najpóźniej następnego dnia roboczego po upływie terminu, o którym mowa w ust. 2, operator jest zobowiązany dostarczyć do urzędu celnego, w którym przesyłka została przedstawiona, dowód przekazania należności przywozowych wraz z wykazem zawierającym numery dokumentów celnych dotyczących przesyłki, datę wydania przesyłki odbiorcy oraz kwotę należności przywozowych.
4. W przypadku niepobrania należności przywozowych od odbiorcy przesyłki, operator jest zobowiązany do uiszczenia tych należności w terminie 10 dni od dnia wydania przesyłki odbiorcy.
5. W przypadku niedotrzymania terminu, o którym mowa w ust. 2 i 4, operator jest zobowiązany do zapłaty odsetek w wysokości przewidzianej dla odsetek za zwłokę od zaległości podatkowych.
6. Odsetki, o których mowa w ust. 5, są naliczane od dnia następującego po dniu upływu terminu przekazania lub uiszczenia należności przywozowych do dnia ich przekazania lub uiszczenia.
7. Odsetek, o których mowa w ust. 5, nie nalicza się, jeżeli ich wysokość nie przekracza trzykrotności wartości opłaty pobieranej przez operatora publicznego za traktowanie przesyłki listowej jako przesyłki poleconej.
8. Organ celny, w drodze decyzji, określa:
1) kwotę należności przywozowych wynikającą z dokumentów celnych towarzyszących przesyłce, nieprzekazanych lub nieuiszczonych przez operatora w terminie, o którym mowa w ust. 2 lub 4;
2) równowartość kwoty uiszczonej przez Rzeczpospolitą Polską za nieterminowe przekazanie środka własnego do budżetu Wspólnoty spowodowane niedotrzymaniem przez operatora terminów:
a) zwrotu organowi celnemu uzupełnionych i podpisanych przez odbiorcę przesyłki kart dokumentów celnych,
b) dostarczenia organowi celnemu dowodu przekazania należności przywozowych wraz z wykazem zawierającym numery dokumentów celnych, datę pobrania należności od odbiorcy oraz ich kwotę.
9. Operator jest zobowiązany do uiszczenia równowartości kwoty, o której mowa w ust. 8 pkt 2, pomniejszonej o kwotę odsetek, o których mowa w ust. 5.
10. W przypadku gdy organ celny wyda, na podstawie przepisów Wspólnotowego Kodeksu Celnego, decyzję o zwrocie lub umorzeniu w całości lub części należności przywozowych wynikających z dokumentów celnych, to:
1) zwrot tych należności następuje na rzecz operatora, jeżeli operator uiścił je w sytuacji, o której mowa w ust. 4;
2) umorzenie tych należności następuje również w stosunku do operatora.
Art. 65b. W przypadku przyjęcia przez operatora przesyłek zawierających towary przeznaczone do wywozu poza obszar celny Wspólnoty, w stosunku do których na nadawcy ciąży obowiązek uiszczenia należności wywozowych, przepisy art. 65a stosuje się odpowiednio, przy czym termin określony w ust. 2 i 4 liczony jest od dnia, w którym nadawca przesyłki uzupełnił i podpisał odpowiedni dokument celny.
Art. 66. 1. Do odpowiedzialności z tytułu długu celnego oraz odsetek, o których mowa w art. 65 ust. 3-5, stosuje się odpowiednio przepisy art. 29 oraz rozdziałów 14 i 15 działu III ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.
2. W zakresie wykonania obowiązków o charakterze pieniężnym lub niepieniężnym, wynikających z przepisów prawa celnego, organy celne stosują przepisy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, chyba że przepisy prawa celnego stanowią inaczej.
Art. 67. 1. Od zwracanych należności organ celny płaci odsetki, gdy niewłaściwe ustalenie kwoty należności było wynikiem błędu organu celnego, a dłużnik w żaden sposób nie przyczynił się do powstania tego błędu. W takim przypadku odsetki oblicza się od dnia zapłaty należności podlegających zwrotowi oraz według zasad i w wysokości określonej w odrębnych przepisach, dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od należności podatkowych.
2. W przypadku gdy decyzja o zwrocie należności nie zostanie wykonana w terminie 3 miesięcy od dnia jej wydania, odsetki, które podlegają wypłacie, są obliczane od dnia następującego po dniu upływu tego terminu oraz według zasad i w wysokości określonej w odrębnych przepisach, dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od należności podatkowych.
3. Przepisu ust. 2 nie stosuje się w przypadku, gdy wypłata odsetek następuje na podstawie ust. 1.
4. Od ceł antydumpingowych zwracanych na podstawie decyzji Komisji Europejskiej, o której mowa w art. 11 ust. 8 rozporządzenia Rady (WE) nr 384/96 z dnia 22 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony przed dumpingowym przywozem z krajów niebędących członkami Wspólnoty Europejskiej (Dz. Urz. UE L 56 z 06.03.1996, str. 1, z późn. zm. ; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 11, t. 10, str. 45, z późn. zm.), organ celny płaci odsetki, jeżeli decyzja Komisji Europejskiej nie zostanie wykonana w terminie, o którym mowa w ostatnim zdaniu art. 11 ust. 8 tego rozporządzenia.
5. W przypadku, o którym mowa w ust. 4, odsetki oblicza się w wysokości i według zasad określonych w odrębnych przepisach, dotyczących pobierania odsetek za zwłokę od należności podatkowych.
Art. 67a. Do zaokrąglania podstaw naliczania należności przywozowych i wywozowych, kwoty tych należności oraz odsetek stosuje się odpowiednio art. 63 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa.
Art. 68. Kwota należności podlegających zwrotowi może zostać zaliczona na zaległe lub bieżące zobowiązania dłużnika wobec organu celnego.
Art. 68a. 1. Kwotę udziału państwa członkowskiego we wpływach z cła, w przypadku stosowania pojedynczego pozwolenia, o którym mowa w art. 1 pkt 13 tiret pierwsze i drugie Rozporządzenia Wykonawczego, ustala się zgodnie z porozumieniem zawartym przez Rzeczpospolitą Polską z państwem członkowskim w sprawie realizacji pojedynczych pozwoleń.
2. W przypadku, o którym mowa w ust. 1, jeżeli Rzeczpospolita Polska jest państwem wydającym pozwolenie, wartość kwoty udziału przypadająca drugiemu państwu członkowskiemu nie może przekroczyć 50 % kwoty kosztów poboru należności celnych.
3. Środki finansowe stanowiące koszty poboru należności, które na podstawie odrębnych przepisów pobierają urzędy celne, są przekazywane jako udział państwa członkowskiego w terminie określonym w porozumieniu, o którym mowa w ust. 1.
