Złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości firmy jest obowiązkiem przedsiębiorcy, którego działalność utraciła płynność finansową. Niewypłacalny przedsiębiorca ma na złożenie odpowiedniego wniosku, zgodnie z Ustawą prawo upadłościowe, maksymalnie 30 dni od dnia zaistnienia tego stanu. Ustawa wskazuje dwie sytuacje, kiedy można mówić o niewypłacalności dłużnika będącego przedsiębiorcą. Te dwie przesłanki są od siebie niezależne i wystąpienie już jednej z nich sprawia, że przedsiębiorca może zostać uznany za niewypłacalnego.
A zatem o niewypłacalności mówi się, jeżeli dłużnik nie reguluje wymagalnych zobowiązań pieniężnych, czyli takich, których termin spłaty już upłynął, od co najmniej trzech miesięcy. Zaległości w spłacie wierzytelności i wynikająca z nich niewypłacalność, nie muszą być równoznaczne z brakiem majątku. Drugi przypadek dotyczy jedynie dłużników będących osobami prawnymi lub jednostkami organizacyjnymi nieposiadającymi osobowości prawnej, którym odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną. Taki dłużnik jest uważany za niewypłacalnego, jeżeli suma jego zobowiązań przewyższa wartość majątku (aktywów) i taka sytuacja utrzymuje się od ponad dwudziestu czterech miesięcy.
Nie należy bagatelizować opisanych przesłanek, a co za tym idzie ustawowego obowiązku złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości, wraz z wymaganymi dokumentami. Niewiedza w tym temacie nie jest usprawiedliwieniem takiego zaniedbania. Obowiązek złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości ma dłużnik, a jeżeli, zgodnie z art. 21 ust. 2 Ustawy prawo upadłościowe, dłużnikiem jest osoba prawna lub inna jednostka organizacyjna nieposiadająca osobowości prawnej, której odrębna ustawa przyznaje zdolność prawną, obowiązek ten spoczywa na każdym, kto na podstawie ustawy, umowy spółki lub statutu ma prawo prowadzić sprawy dłużnika lub go reprezentować samodzielnie lub wraz z innymi osobami.
Ustawodawca zaznacza, że osoby odpowiedzialne za złożenie wniosku o ogłoszenie upadłości ponoszą odpowiedzialność za krzywdę wierzycieli powstałą w związku z niezłożeniem odpowiedniego wniosku w ściśle określonym terminie, chyba że winy nie ponoszą. Mogą się oni zgodnie z Ustawą uwolnić od tej odpowiedzialności dowodząc, że w czasie 30 dni od dnia zaistnienia niewypłacalności zostało wszczęte postępowanie restrukturyzacyjne lub doszło do zatwierdzenia układu w postępowaniu o zatwierdzenie układu.
Jeżeli osoba zobowiązana do terminowego złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości nie zrobiła tego, wówczas zgodnie z art. 373 ust. 1 Ustawy prawo upadłościowe może zostać pozbawiona przez sąd prawa do prowadzenia działalności gospodarczej na własny rachunek lub w ramach spółki cywilnej, a także pełnienia funkcji członka rady nadzorczej, członka komisji rewizyjnej, reprezentanta lub pełnomocnika osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą w zakresie tej działalności, spółki handlowej, przedsiębiorstwa państwowego, spółdzielni, fundacji, stowarzyszenia, na okres od jednego roku do dziesięciu lat.
Dodatkowo sąd oddali wniosek ubiegającego się o ogłoszenie upadłości konsumenta, który w czasie dziesięciu lat przed dniem złożenia wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenckiej miał obowiązek złożenia w wyznaczonym terminie wniosku o ogłoszenie upadłości, a nie zrobił tego. Do oddalenia wniosku o ogłoszenie upadłości konsumenta nie dojdzie, mimo zaistnienia wyżej wspomnianej przesłanki, jeżeli kontynuowanie postępowania jest uzasadnione względami słuszności lub względami humanitarnymi.
Autorem tekstu jest Spiralazadluzenia.pl