wanda50plus 09 stycznia 2011 Jakie skutki powoduje z dniem 1 stycznia 2011r wzrost minimalnego wynagrodzenia ?

1. Obliczania dodatku do wynagrodzenia za jedną godzinę pracy w porze nocnej

Pracownikowi, który wykonuje pracę w przyjętej u pracodawcy porze nocnej tj. pomiędzy godziną 21.00 a 7.00  przysługuje na podstawie artykułu 151[8] par.1 Kodeksu pracy (dalej: K.p.) dodatek do wynagrodzenia za każdą godzinę pracy w wysokości  20% stawki  godzinowej wynikającej z  minimalnego wynagrodzenia za pracę. Sposób jego obliczania ustawodawca podaje w par. 4 b  Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki  Socjalnej z dnia 29 maja 1996 r. w sprawie sposobu ustalania wynagrodzenia w okresie niewykonywania pracy oraz wynagrodzenia stanowiącego podstawę obliczania odszkodowań, odpraw, dodatków wyrównawczych do wynagrodzenia oraz innych należności przewidzianych w Kodeksie pracy (Dz.U. z 1996 r. nr 62, poz.  289 ze zm.).

Ustalając dodatek za  1 godzinę  pracy w porze nocnej  dzielimy  kwotę  minimalnego wynagrodzenia za pracę  przez  ilość godzin, które  przypadają  do przepracowania  w  danym  miesiącu roku kalendarzowego. Otrzymany wynik mnożymy przez 20%. Poniższa tabela przedstawia wysokość   dodatku za 1 godzinę pracy w porze nocnej w poszczególnych miesiącach  roku  2011.

Źródło: www.wskazniki.pl/?doc_id=188821&iid=4638

Ważne!

Pracodawca może w regulaminie pracy lub regulaminie wynagradzania ustanowić wyższy dodatek za pracę w nocy. Zezwala  mu na  to art. 18  par. 1  K.p. zgodnie  z którym  postanowienia umów o pracę   oraz innych aktów prawnych, na podstawie których powstaje  stosunek pracy, nie mogą być mniej korzystne dla pracownika  niż  przepisy prawa pracy.

2. Obliczania minimalnej podstawy zasiłku chorobowego.   

Zgodnie z dyspozycją zawartą w art. 45 ust. 1  Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa  - Dz.U. z 2010 r., nr  77 , poz. 512 (dalej : ustawa zasiłkowa ) podstawa wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu pracy w pełnym wymiarze czasu pracy nie może być niższa od kwoty minimalnego wynagrodzenia za pracę, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 % tego wynagrodzenia, a w przypadku osób, o których mowa w art. 6 ust. 2   ustawy z dnia 10 października 2002 r. o minimalnym wynagrodzeniu za pracę (Dz. U. Nr 200, poz. 1679, z 2004 r. Nr 240, poz. 2407 oraz z 2005 r. Nr 157, poz. 1314) — od kwoty wynagrodzenia, o którym mowa w tym przepisie, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71 % tego wynagrodzenia. Zgodnie z art. 45 ust. 1 ustawy zasiłkowej  podstawa wymiaru zasiłku  przysługującego pracownikowi za okres od 1 stycznia 2011 r. nie może być niższa od kwoty:

• 1.195,98 zł - od drugiego roku pracy (100% minimalnego wynagrodzenia za pracę,  tj. 1.386 zł, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia),
• 956,78 zł - w pierwszym roku pracy (80% minimalnego wynagrodzenia za pracę, tj. 1.108.80 zł, po odliczeniu kwoty odpowiadającej 13,71% tego wynagrodzenia).

Źródło: www.portalzus.pl/z-praktyki-platnika-zus/zmiana-minimalnego-wynagrodzenia-a-podstawa-wymiaru-zasilkow-244377

Ważne! 

Podane  tutaj   stawki   nie dotyczą   uczniów, z którymi pracodawca  nawiązuje  umowę  o  pracę  w  celu  przygotowania zawodowego (art. 195 K.p.). Do tych umów  nie  stosuje się  gwarancji  płacy minimalnej.

Orzecznictwo Sądu Najwyższego

Zdarzają się  sytuacje, gdy  pracodawca  w danym  miesiącu  wypłaca pracownikowi część wynagrodzenia lub nie wypłaca go wcale  a pracownik potem idzie na zwolnienie  lekarskie. Z pomocą w takim przypadku przychodzi   linia  orzecznicza  Sądu Najwyższego. W wyroku  SN dnia 7 września 2005 r., II UK 20/05 (OSNP 2006/13-14/222) czytamy :  „Podstawą wymiaru zasiłku chorobowego jest wynagrodzenie faktycznie wypłacone przez pracodawcę (art. 36 ust. 1 ustawy z 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 31, poz. 267), a w przypadku, gdy pracodawca nie wypłaca pracownikowi wynagrodzenia, podstawą tą jest minimalne wynagrodzenie za pracę (art. 45 ust. 1 tej ustawy). W  jego  uzasadnieniu  Sąd  Najwyższy podaje: „(...) Jeżeli pracodawca wypłaca wynagrodzenie zaniżone w stosunku do umówionego lub nie wypłaca w ogóle wynagrodzenia, ma to wpływ na wysokość przyznanego pracownikowi zasiłku chorobowego. (...) W sytuacji, gdy wynagrodzenie wypłacone przez pracodawcę jest niższe od minimalnego wynagrodzenia za pracę (także wtedy, gdy wynosi ono zero), zasiłek chorobowy wylicza się od wynagrodzenia minimalnego. W konsekwencji podstawą wymiaru zasiłku chorobowego w rozumieniu art. 36 ust. 1 jest wynagrodzenie faktycznie wypłacone przez pracodawcę, a w przypadku, gdy pracodawca nie wypłaca pracownikowi wynagrodzenia, podstawą tą jest zgodnie z art. 45 ust. 1 minimalne wynagrodzenie za pracę”.

3. Wyższej kwoty wynagrodzenia wolnej od  potrąceń. Od 1 stycznia 2011 roku zmienia się kwota wynagrodzenia wolna od potrąceń. 

Na podstawie  art. 87[1] par. 1 K.p.  wolna od potrąceń jest kwota wynagrodzenia za pracę w wysokości: 1) minimalnego wynagrodzenia za pracę, ustalanego na podstawie odrębnych przepisów, przysługującego pracownikom zatrudnionym w pełnym wymiarze czasu pracy, po odliczeniu składek na ubezpieczenia społeczne oraz zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych – przy potrącaniu sum egzekwowanych na mocy tytułów wykonawczych na pokrycie należności innych niż świadczenia alimentacyjne, 2) 75% wynagrodzenia określonego -  przy potrącaniu zaliczek pieniężnych udzielonych pracownikowi, 3) 90% wynagrodzenia określonego w  – przy potrącaniu kar pieniężnych przewidzianych w art. 108 K.p.  

Ważne!

Jeżeli pracownik zatrudniony jest na część  etatu, wówczas powyższe kwoty zmniejszane są proporcjonalnie do wymiaru  czasu pracy (art. 87[1] par. 2  K.p.) 

W piśmie z dnia 3 lipca 2008 r. (nr: GPP-306-4560-457/08/PE) Departament Prawny Głównego Inspektoratu Pracy  wyjaśnił: „(…) Przepis art. 871) § 2 k.p. przewiduje mechanizm pomniejszania kwot wolnych od potrąceń proporcjonalnie do wymiaru czasu pracy w przypadku pracowników zatrudnionych w niepełnym wymiarze czasu pracy. Z powyższego wynika, że jedyną przesłanką dopuszczającą pomniejszenie kwot wolnych od potrąceń jest wymiar czasu pracy określony w treści umowy o pracę, w którym zatrudniony jest pracownik. Tym samym w ocenie Departamentu brak podstaw do pomniejszenia w sytuacji, gdy pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy otrzymuje wynagrodzenie tylko za część miesiąca (np. z powodu urlopu bezpłatnego, niezdolności do pracy z powodu choroby).”

Jeżeli pracodawca  na  podstawie  pisemnej zgody pracownika dokonuje z jego wynagrodzenia za pracę    potrąceń  dobrowolnych, wtedy kwotą wolną  od potrąceń  stanowi  jest: 1) kwota minimalnego wynagrodzenia za pracę   - przy potrącaniu należności na  rzecz  pracodawcy  (art. 91 par. 2 pkt  1  w powiązaniu z  art. 87[1] par. 1  pkt 1  K.p.); 2)  80 % minimalnego wynagrodzenia za pracę  - przy   potrącaniu   innych należności  (np. składki  związkowe, składki w kasie zapomogowo- pożyczkowej, spłata pożyczki  zaciągniętej w  tej kasy ).

Kwoty wolne od potrąceń przymusowych w 2011 r. 

Kwoty wolne od potrąceń dobrowolnych w 2011 r.

Źródło:     http://www.wskazniki.pl/?doc_id=222731&iid=4638

4.  Wzrostu pomocy finansowej dla pracodawcy z Powiatowego  Urzędu  pracy

Z  artykułu  47 ust. 1  Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy - Dz.U.  z 2008 r., nr  69, poz.  415 (dalej:  ustawa )  wynika:  „Starosta może zawrzeć z pracodawcą umowę przewidującą jednorazowe refundowanie poniesionych kosztów z tytułu opłaconych składek na ubezpieczenia społeczne w związku z zatrudnieniem skierowanego bezrobotnego”   

Refundacja może nastąpić w przypadku, gdy: 1) pracodawca zatrudniał skierowanego bezrobotnego w pełnym wymiarze czasu pracy przez okres co najmniej 12 miesięcy oraz 2) po upływie 12 miesięcy zatrudnienia skierowany bezrobotny jest nadal zatrudniony (art.  47 ust.  2  i 3   ustawy) Kwota refundowanych składek,  nie może przekroczyć 300 % wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę (art.  47 ust.  2  i 3   ustawy) W roku 2011 kwota ta wynosi 4.158 zł (300 x 1.386 zł )

5  Wzrostu maksymalnej kwoty odprawy z tytułu zwolnień grupowych

Pracodawca  podlegający  przepisom Ustawy z  dnia  13 marca 2003 r. o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników (Dz.U. z 200  3 r.  nr 90, poz. 844 z późn. zm.) w przypadku  rozwiązywania umów  o pracę za wypowiedzeniem lub na mocy porozumienia stron z przyczyn  leżących po stronie  pracodawcy   ma   obowiązek wypłacenia im   odprawy z tytułu zwolnień  grupowych. Kwota odprawy uzależniona jest  od  ogólnego stażu pracy  u   pracodawcy i wynosi : 1) jednomiesięczne wynagrodzenie – jeżeli  pracownik był zatrudniony krócej niż 2 lata, 2) dwumiesięczne wynagrodzenie – jeżeli pracownik był zatrudniony od 2 do 8 lat, 3) trzymiesięczne wynagrodzenie  –  jeżeli pracownik był zatrudniony ponad 8 lat. Odprawę pieniężną ustala się według zasad obowiązujących przy obliczaniu ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Jej wysokość nie może jednak przekraczać kwoty 15-krotności minimalnego wynagrodzenia za pracę (art. 8  ustawy o zwolnieniach  grupowych). W roku 2011  jest to kwota 20.790zł. (1.386  zl x 15). 

Ważne!

Odprawa  z tytułu zwolnień  grupowych zwolniona jest  w całości ze składek  na ubezpieczenie  społeczne i ubezpieczenie  zdrowotne.

Podstawa prawna:

- art. 87[1] K.p. ;- art. 91 par. 2  K.p.;
- art. 151[8] par. 1  K.p.;
- art. 47 Ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz.U.  z 2008 r., nr  69, poz.  415);
- art. 45 ust. 1 Ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa (Dz.U. z 2010 r., nr  77 , poz. 512);
- Rozporządzenie Rady Ministrów z 5 października 2010 r. w sprawie wysokości minimalnego wynagrodzenia za pracę w 2011 r. (Dz.U. nr 194, poz. 1288);
- wyrok SN dnia 7 września 2005 r., II UK 20/05 (OSNP 2006/13-14/222)

Stan prawny na  7 stycznia  2011 roku