Po nowelizacji działu szóstego Kodeksu pracy ustawą z 1 marca 2001 r. o zmianie ustawy Kodeks pracy (Dz. U. z 2001 r. Nr 28, poz. 301) pięciodniowy tydzień pracy ma charakter podstawowej zasady regulacji czasu pracy. Nie ma przeszkód prawnych, aby w ramach przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy pracodawca sporządzał rozkład czasu pracy zgodnie ze swoimi potrzebami, tzn. wyznaczając w niektórych tygodniach pracę przez 6 dni, pod warunkiem odpowiedniego zmniejszenia liczby dni pracy w pozostałych tygodniach okresu rozliczeniowego. Wynika to z dotychczasowego brzmienia art. 129 § 1 Kodeksu pracy, zgodnie z którym czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w pięciodniowym tygodniu pracy. Jeżeli ustawodawca opatrzył przymiotem przeciętności liczbę godzin w tygodniu, oczywistym staje się, że przeciętna jest również liczba dni. Aby jednak zapobiec sporom w tym zakresie, zgodnie z nowym brzmieniem art. 129 § 1 Kodeksu pracy czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin w przeciętnie pięciodniowym tygodniu pracy. Nie ma już zatem żadnych wątpliwości, że liczba dni w tygodniu ma także przeciętny charakter.
Należy pamiętać jednak, że sporządzanie rozkładu czasu pracy na większą liczbę dni w przyjętym okresie rozliczeniowym, niż wynikałoby to z zasady przeciętnie pięciodniowego tygodnia pracy, stanowi wykroczenie polegające na naruszeniu przepisów o czasie pracy i zgodnie z art. 281 Kodeksu pracy podlega karze grzywny
Źródło: http://www.pip.gov.pl/html/pl/porady/07063004.htm
