Forma umowy spółki partnerskiej
Zgodnie z art. 92 KSH umowa spółki partnerskiej powinna być zawarta w formie aktu notarialnego pod rygorem nieważności. W dokumencie powinny znaleźć się wszystkie postanowienia, które w przyszłości mają obowiązywać pomiędzy wspólnikami. Dokonanie ich w innej formie czy też w innym dokumencie nie będzie wywoływać żadnych skutków prawnych. Oznacza to, że będą traktowane, jakby nigdy nie istniały. Jedynym wyjątkiem w tym zakresie jest sporządzanie załączników do umowy, które regulują szczegółowo kwestię jedynie podstawowo uregulowaną w samej umowie. Z umowy spółki musi wynikać jednoznacznie, że celem wspólników jest zawiązanie spółki i uczestniczenie w niej. Wspólnik nie może uzależnić swojego przystąpienia do spółki od jakiegokolwiek warunku. Z momentem podpisania umowy spółki godzi się bezwarunkowo na każde postanowienie zawarte w dokumencie. Umowę spółki muszą podpisać wszyscy wspólnicy.
Postanowienia obligatoryjne umowy spółki partnerskiej
Obligatoryjne postanowienia umowne to inaczej postanowienia obowiązkowe. Muszą się one bezwzględnie znaleźć w konkretnej umowie, aby można mówić o danym jej typie. Innymi słowy, bez zawarcia w umowie postanowień wymaganych przez ustawę, w ogóle nie dojdzie do powstania spółki. Postanowienia obligatoryjne nie mogą być zmienione poprzez wprowadzenie odmiennych regulacji przez wspólników.
Zgodnie z art. 91 KSH każda umowa spółki partnerskiej powinna zawierać:
1)
określenie
wolnego zawodu wykonywanego przez partnerów w ramach spółki,
2)
przedmiot
działalności spółki,
3)
nazwiska i
imiona partnerów, którzy ponoszą nieograniczoną odpowiedzialność za
zobowiązania spółki, w przypadku przewidzianym w art. 95 § 2 (jeżeli wspólnicy
przewidzą w umowie taką odpowiedzialność),
4)
w przypadku,
gdy spółkę reprezentują tylko niektórzy partnerzy, nazwiska i imiona tych
partnerów,
5)
firmę i
siedzibę spółki,
6)
czas trwania
spółki, jeżeli jest oznaczony,
7)
określenie
wkładów wnoszonych przez każdego partnera i ich wartość.
Postanowienia fakultatywne umowy spółki partnerskiej
Fakultatywne postanowienia umowne to takie, które mogą być dowolnie zmienione przez wspólników. Ustawodawca tworzy pewną modelową regulację, ale to od wspólników zależy, czy chcą ją stosować, czy może wolą odmiennie ukształtować daną kwestię. Na możliwość wprowadzenia postanowień umownych najczęściej wskazują takie ustawowe zwroty jak: „umowa spółki może przewidywać” czy „chyba że umowa stanowi inaczej”. Często jednak brak tak wyraźnej dyspozycji. Co ważne, brak uregulowania przez wspólników w umowie spółki danej sytuacji wcale nie oznacza braku regulacji w ogóle. W tej mierze zastosowanie znajdą przepisy kodeksowe.
W przypadku spółki partnerskiej, wspólnicy mogą przede wszystkim odmiennie
uregulować zagadnienia dotyczące:
1)
sposobu
reprezentacji spółki (art. 89 w zw. z art.
30 § 1 KSH),
2)
prowadzenia
spraw spółki (art. 89 w zw. z art. 39,
41, 42, 43, 44, 45, 46 KSH),
3)
udziału w
zyskach i stratach (art. 89 w zw. z art. 51, 52, 53 KSH),
4)
prowadzenia
działalności konkurencyjnej przez wspólnika (art. 89 w zw. z art. 56 KSH),
5)
rozwiązania
spółki (art. 98 § 1 pkt 1, 101 KSH),
6)
likwidacji
spółki (art. 89 w zw. z art. 67 § 1 i 70 § 1 zdanie 3 KSH),
7)
podziału
majątku likwidowanej spółki (art. 89 w zw. z art. 82 § 2 KSH) oraz
8)
zasad
pokrycia niedoboru majątku spółki (art. 89 w zw. z art. 83 KSH).
