Istota poręczenia wekslowego
Prawo wekslowe zawiera własną, autonomiczną regulację dotyczącą poręczenia. Oznacza to, że w przedmiotowym zakresie nie stosuje się przepisów Kodeksu cywilnego. Główna różnica pomiędzy poręczeniem wekslowym a poręczeniem według prawa powszechnego polega na samodzielności zobowiązania poręczyciela wekslowego – jego zobowiązanie jest ważne, chociażby zobowiązanie, za które poręcza, było nieważne z jakiejkolwiek przyczyny z wyjątkiem wady formalnej samego weksla (art. 32 ust. 2 PrWeksl). W związku z tym całkowicie bez znaczenia pozostaje ważność zobowiązania dłużnika głównego.
Należy również pamiętać, że poręczenia wekslowego nie można skutecznie odwołać i to nawet wówczas, gdy dotyczy ono weksla niezupełnego (bez oznaczenia sumy wekslowej czy sumy płatności), ale zawierającego bezterminowe zabezpieczenie przyszłego długu wystawcy weksla.
Dla poręczyciela zapłacenia wekslu ma to znaczenie, że nabywa on prawa, wynikające z wekslu, przeciw osobie, za którą poręczył a także przeciw tym, którzy wobec tej osoby odpowiadają z wekslu (art. 32 ust. 3 PrWeksl),
Przedmiot poręczenia wekslowego
Zgodnie z brzmieniem art. 30 PrWeksl, poręczeniem wekslowym można zabezpieczyć zarówno całość sumy wekslowej, jak i tylko jej część. Na co warto zwrócić uwagę, żaden przepis prawa nie zabrania natomiast poręczenia wekslu in blanco już w momencie wystawienia wekslu. Jest to suwerenna decyzja poręczyciela.
Poręczyciel
Poręczenie może dać osoba trzecia lub nawet osoba, podpisana na wekslu (art. 30 ust. 2 PrWeksl). Oznacza to, że poręczycielem może być nawet sam wystawca wekslu, który ręczy za akceptanta, bo jest z weksla trasowanego – w stosunku do niego – wierzycielem. Z tego samego powodu poręczycielem może być indosant późniejszy w stosunku do wcześniejszego, ale nie odwrotnie.
Forma poręczenia wekslowego
Poręczenie umieszcza się na wekslu albo na przedłużku (art. 31 ust. 1 PrWeksl). Według prawa polskiego nie będzie zatem miało charakteru poręczenia wekslowego poręczenie zawarte w innym dokumencie.
Zgodnie z brzmieniem kolejnych ustępów przytoczonego przepisu, poręczenie wekslowe może przybrać jedną z dwóch postaci:
1) złożenia samego podpisu – ten sposób jest wystarczający tylko wtedy, gdy podpis umieszczono na pierwszej stronie wekslu i o ile z treści wekslu nie wynika, że jest to podpis wystawcy lub trasata;
2) oznaczenia poręczenia wyrazem „poręczam” lub innym zwrotem równoważnym, jak na przykład: „ręczę”, „per aval” czy „gwarantuje” wraz z dokonaniem podpisu przez poręczyciela. Ten rodzaj poręczenia jest skuteczny bez względu na stronę, na której poręczenie napisano.
Ponadto, poręczenie powinno wskazywać, za kogo je dano. W braku takiej wskazówki uważa się, że poręczenia udzielono za wystawcę (art. 31 ust. 4 PrWeksl).
