Odpowiedź na powyższe pytanie wskazana została w ustawie z dnia 20 lipca 1990 r. Przepisy wskazanej ustawy rozróżniają trzy sytuacje, kiedy będzie dopuszczalne wliczenie pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do okresu zatrudnienia w innych zakładach pracy. Są one następujące:
1) Pracownik samodzielnie prowadził indywidualne gospodarstwo rolne lub pracował w indywidualnym gospodarstwie rolnym prowadzonym przez współmałżonka. Wyjaśniając powyższe sformułowanie warto odwołać się do dorobku judykatury. W wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 października 2001 r. (II S.A. 1858/01) wskazano bowiem, że przez prowadzenie gospodarstwa rolnego w rozumieniu omawianej ustawy, o wliczeniu okresów pracy w indywidualnym gospodarstwie rolnym do pracowniczego stażu pracy należy rozumieć samodzielną lub przy pomocy innych osób (osób bliskich, pracowników najemnych) faktyczną pracę w gospodarstwie rolnym wykonywaną na własny rachunek w charakterze właściciela bądź posiadacza w rozumieniu art. 336 Kodeksu cywilnego (posiadacz samoistny lub zależny).
2) W odniesieniu do okresów pracy w gospodarstwie rolnym przypadających przed dniem 1 stycznia 1983 r. – pracownik, który ukończył 16 lat życia, pracował w gospodarstwie prowadzonym przez rodziców lub teściów, które następnie zostało przez niego objęte, a później prowadzone przez niego osobiście lub wraz ze współmałżonkiem. Komentując wskazany przypadek podkreślić należy, iż następcze objęcie i prowadzenie gospodarstwa rolnego rodziców lub teściów jest warunkiem koniecznym zaliczenia pracy w nim odbywanej do pracowniczego stażu pracy. Nie jest natomiast istotne jak długo gospodarstwo było prowadzone po objęciu. Może to być nawet bardzo krótki, kilku- czy kilkunastodniowy okres. Istotny jest sam fakt przejęcia gospodarstwa.
3) W odniesieniu do okresów pracy w gospodarstwie rolnym przypadających po dniem 31 grudnia 1982 r. – pracownik, który wykonywał prace w gospodarstwie rolnym posiadając przy tym status domownika w rozumieniu przepisów o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w wyroku z dnia 1 grudnia 2009 r. (II SA/Wa 1436/09) uwypuklił zasadniczą dla tej materii kwestie, wskazując, że "domownikiem" w rozumieniu aktualnej ustawy z 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników jest osoba spełniająca wymogi określone w przepisie art. 6 pkt 2 tej ustawy, a nadto podlegająca jako domownik obowiązkowi ubezpieczenia, za którą były opłacone składki na ubezpieczenie społeczne rolników. Natomiast na gruncie wcześniej obowiązującej ustawy z 1982 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników indywidualnych i członków ich rodzin, praca domownika w gospodarstwie rolnym nie stanowiła jego głównego źródła utrzymania, jeżeli domownik kształcił się w szkole ponadpodstawowej lub wyższej. Jak podkreśla sąd, nie można bowiem uznać pomocy rodzicom przez ucznia lub studenta za okresy faktycznej pracy w gospodarstwie rolnym.
