Warszawa, 11 maja 2009 r.
Sąd Rejonowy
dla Warszawy Śródmieścia
I Wydział Cywilny
ul. Marszałkowska 82
00-951 Warszawa
Powód:
Maria Malinowska
Al. Stanów Zjednoczonych 5
04-008 Warszawa
Pozwany:
XYZ Życie S.A.
ul. Kwiatowa 4
00-003 Warszawa
Wartość przedmiotu sporu: 17.743 złotych (siedemnaście tysięcy siedemset czterdzieści trzy złote)
Pozew o zapłatę
Działając w imieniu własnym Powódka kolejno wnosi o:
1. dokonanie sądowej waloryzacji wartości należnego świadczenia na podstawie polisy Zakładu Ubezpieczeń o nr ………….. z dnia ……
2. zasądzenie od pozwanego na jej rzecz kwoty zwaloryzowanego świadczenia szacunkowo wskazanego jako wartość przedmiotu sporu,
3. zasądzenie od pozwanej na jej rzecz odsetek ustawowych od żądanej kwoty, poczynając od dnia wydania wyroku do dnia zapłaty
4. zasądzenie od pozwanego kosztów postępowania sądowego według norm przepisanych.
Uzasadnienie
W dniu 30 grudnia 1988 roku Jan Malinowski zawarł z pozwanym umowę polisy ubezpieczenia zaopatrzenia dzieci, wskazując jako Uposażoną – córkę Marię Malinowską.
Wpłacona została jednorazowa składka w wysokości 70.000 złotych. Okres ubezpieczenia wynosił 20 lat. Suma ubezpieczenia wpisana na polisie wynosiła 190.000 zł. Na podstawie postanowień zawartej umowy pozwany zobowiązał się wypłacić Uposażonej po upływie okresu ubezpieczenia sumę ubezpieczenia podwyższoną corocznie o określony procent (np. 11%) wskazany w umowie ubezpieczenia, co daje kwotę 608.000 złotych (sześćset osiem tysięcy złotych).
Dowód nr 1 (polisa posagowa nr …….)
Po upływie okresu ubezpieczenia Maria Malinowska złożyła wniosek o wypłatę świadczenia i została poinformowana przez pozwanego pismem z dnia 15 lutego 2009 roku, że może odebrać należną kwotę w ramach polisy posagowej, jako uposażona. Pozwany wskazał, że należna kwota wynosi 2.800 złotych.
Dowód nr 2 ( pismo pozwanej z dnia 15 stycznia 2009 roku)
Po wniesieniu odwołania przez Marię Malinowską pozwany dokonał urealnienia sumy ubezpieczenia do wysokości 3.200 złotych wskazując, że wypłata powyższej kwoty jest możliwa na drodze ugody pozasądowej.
Dowód nr 3 ( pismo pozwanego z dnia 10 lutego 2009 roku)
Waloryzacji nie powinna podlegać suma ubezpieczenia, lecz suma uposażenia. Potwierdza to również stanowisko Sądu Najwyższego wyrażone w uzasadnieniu wyroku z dnia 12 marca 2003 roku, sygn. akt I CKN 1/01 (niepubl.), że przedmiotem waloryzacji ma być świadczenie pieniężne w wysokości określonej umową, do spełnienia, którego po upływie okresu ubezpieczenia, zobowiązał się ubezpieczyciel, a nie suma ubezpieczenia. Dlatego też za podstawę waloryzacji powinna zostać przyjęta kwota 608.000 złotych.
Ponadto biorąc pod uwagę rodzaj waloryzowanego świadczenia oraz jego cel, najwłaściwszym miernikiem, według którego można dokonać waloryzacji wydaje się być wysokość średniego miesięcznego wynagrodzenia.
Mając na uwadze fakt, iż waloryzacja ma na celu przywrócenie świadczeniu jego pierwotnej wartości należy wziąć pod uwagę kwotę ostatnio opublikowanego przeciętnego wynagrodzenia - z II kwartału 2009 roku.
Dla obliczeń waloryzacyjnych ustalono, że przeciętne miesięczne wynagrodzenie w roku 1988 wynosiło 53.090 złotych (obwieszczenie Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia …), natomiast przeciętne wynagrodzenie w II kwartale 2009 roku - 2213, 88 złotych netto (obliczone z kwoty przeciętnego wynagrodzenia brutto w II kwartale 2009 r., które wyniosło 3081,48 złotych zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 11 sierpnia 2009 r. w sprawie przeciętnego wynagrodzenia w drugim kwartale 2009 r.).
Przyjmuje się kwotę netto dlatego, iż w latach osiemdziesiątych, gdy zawierane były umowa ubezpieczenia przeciętne wynagrodzenie nie było objęte tzw. „ubruttowieniem” jak w obecnym czasie.
Obliczenia wnioskowanej kwoty w ramach polisy posagowej można dokonać według następującego wzorca:
Średnie wynagrodzenie w roku 1988 wynosiło 53.090 w złotych zatem, kwota, która miała być wypłacona Uposażonej po upływie okresu ubezpieczenia odpowiadała 11,45 przeciętnym miesięcznym wynagrodzeniom.
Skoro w roku 2009, w II kwartale przeciętne wynagrodzenie netto wynosiło 2213,70 złotych, to kwota ta pomnożona przez wskaźnik 11,45 daje kwotę 25.346,86 złotych.
Dokonując oceny wysokości ryzyka obciążającego strony, zgodnie z linia orzecznictwa Sadu najwyższego należy wziąć pod uwagę interesy obu stron, uwzględnić zasady współżycia społecznego.
Istotą tego typu umowy jest zabezpieczenie w przyszłości sytuacji materialnej dzieci, zapewnienie im określonych świadczeń pieniężnych potrzebnych w razie zaistnienia pewnych zdarzeń i sytuacji - brak możliwości zarobkowania, wydatki związane z edukacją i usamodzielnieniem się.
Z uwagi na to, że pozwany Zakład Ubezpieczeń jest nieporównywalnie silniejszą stroną umowy oraz porównując możliwości finansowe stron, należy przyjąć, że ujemne skutki spadku wartości pieniądza nie mogą obciążać tylko jednej strony. Powódka uważa, że ryzyko inflacji powinno obciążyć ją w 30 %, a pozwanego, jako podmiotu silniejszego, który kreował warunki umowy w 70 %. Zatem z kwoty 25.346,86 złotych na rzecz Powódka powinna zostać zasądzona kwota 17.743 złote (tzn. 70% kwoty 25.346,86).
Powódka ma 22 lata i jest studentką IV roku filozofii. Studia odbywa w systemie zaocznym. Pracuje na ½ etatu jako kelnerka i zarabia ok. 700,00 zł netto miesięcznie. Pozostaje we wspólnym gospodarstwie domowym z rodzicami. Matka powódki jest rencistką i otrzymuje świadczenie w wysokości 500,00 zł miesięcznie, a ojciec jest taksówkarzem i zarabia ok. 2000,00 zł miesięcznie. Powódka otrzymane świadczenie chciałaby przeznaczyć na dalszą naukę (po skończeniu obecnych studiów chce rozpocząć studia podyplomowe) oraz zrobienie prawa jazdy. Oszczędza również na zakup mieszkania.
W związku z powyższym, wnoszę jak na wstępie.
Załączniki:
3 odpisy pozwu oraz pozostałych załączników
