Prezydent RP podpisał ustawę o czasie pracy
Niniejsza ustawa wprowadza do działu szóstego Kodeksu pracy Czas pracy:
- maksymalną możliwość wydłużenia w każdym systemie czasu pracy okresów rozliczeniowych do 12 miesięcy przy zachowaniu ogólnych zasad dotyczących ochrony bezpieczeństwa i zdrowia pracowników (art. 129 par. 2 K.p.),
- możliwość sporządzania rozkładów czasu pracy na okres krótszy niż okres rozliczeniowy (art. 129 par. 3 K.p.),
- ruchomy czas pracy, który przewiduje różne godziny rozpoczynania pracy w dniach roboczych pracownika (art. 140[1] par. 1 i 2 K.p.),
- system przerywanego czasu pracy uzasadniony rodzajem pracy (art. 139 par. 3 K.p.),
- dopuszczenie odpracowania prywatnych wyjść z pracy udzielanych na pisemny wniosek pracownika w celu załatwienia jego spraw osobistych (art. 151 par. 2[1] K.p.).
W świetle art. 150 par. 1 Kodeksu pracy systemy i rozkłady czasu pracy oraz przyjęte okresy rozliczeniowe czasu pracy powinny zostać ustalone w układzie zbiorowym pracy lub w regulaminie pracy albo w obwieszczeniu do którego ma zastosowanie art. 104[3] K.p.
Co ważne, zgodnie z przepisem przejściowym okresy rozliczeniowe trwające w dniu wejścia w życie noweli ustawy zakończą się z upływem czasu, na jaki zostały wprowadzone.
Ustawa z dnia 12 lipca 2013 r. o zmianie ustawy – Kodeks pracy oraz ustawy o związkach zawodowych została opublikowana w Dz.U. z 2013 r. pod pozycją 896.
Stan prawny na 23 sierpnia 2013 roku
