Z art. 29 par. 2 zd. 2 Kodeksu pracy (dalej: K.p.) wynika, że jeżeli umowa o pracęnie została zawarta na piśmie, wówczas pracodawca powinien, najpóźniej w dniu rozpoczęcia pracy przez pracownika , potwierdzić pisemnie, rodzaj umowy oraz jej warunki. Poprzez dopuszczenie pracownika do pracy jego stosunek pracy został zawarty w sposób dorozumiany.
Umowa o pracę jest w dalszym ciągu ważna, z tym, że jeżeli pracodawca nie zawiera jej w formie pisemnej, wtedy pracownik może ją wypowiedzieć w trybie art. 55 par. 1[1] K.p. Rozwiązując umowę bez wypowiedzenia pracownik może uznać brak pisemnego jej potwierdzenia za ciężkie naruszenie obowiązków pracodawcy wobec niego. W świetle art. 94 pkt 9a K.p. pracodawca jest obowiązany prowadzić dokumentację w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz akta osobowe pracowników.
Przykład:
Jan K. został zatrudniony w spółce A w dniu 1 marca 2010 r. Spółka nie dała mu do podpisania żadnej umowy o pracę. Świadczył on pracę przez 3 tygodnie, codziennie podpisywał listę obecności. W międzyczasie dostał propozycję innej pracy, gdzie nowy pracodawca chciał go zatrudnić od zaraz. Z pracy w spółce A Jan K. zwolnił się bez zachowania okresu wypowiedzenia. W uzasadnieniu rozwiązania swojego stosunku pracy podał naruszenie przez pracodawcę art. 94 pkt 9a K.p., czyli brak formalnej umowy o pracę.
Podstawa prawna:
- art. 55 par.1[1] K.p.;
- art.94 pkt 9a K.p.
Stan prawny na 16 stycznia 2012 roku
