Normy czasu pracy
W świetle art. 129 par.1 Kodeksu pracy (dalej: K.p.) czas pracy nie może przekraczać 8 godzin na dobę i przeciętnie 40 godzin tygodniowo w przyjętym okresie rozliczeniowym. Normy te dotyczą również pracownika zatrudnionego w niepełnym wymiarze czasu pracy.
Dwa sposoby poinformowania pracownika
W informacji o warunkach zatrudnienia określamy zawsze normy czasu pracy a nie jego wymiar, ponieważ został on określony w umowie o pracę.
Pracodawca może to zrobić w sposób opisowy wskazując, że:
1) obowiązująca dobowa norma czasu pracy wynosi wynosi - 8 godzin;
2) obowiązująca tygodniowa norma czasu pracy - wynosi 40 godzin.
Taki zapis jest wtedy prawidłowy. Niniejszą informację pracodawca może podać również przez wskazanie właściwych przepisów prawa pracy: „Obowiązująca norma dobowa i tygodniowa czasu pracy: art. 129 par. 1 Kodeksu pracy”. Na przekazywanie informacji w sposób uproszczony ustawodawca zezwala w art. 129 par. 3[1]K.p.
Najczęstszy błąd
Pracodawca popełnia błąd w przypadku gdy w informacji o obowiązującej pracownika dobowej i tygodniowej normie czasu pracy podaje liczbę godzin stosownie do wymiaru etatu.
Informacja dodatkowa
Dla pracownika niepełnoetatowego niższy zawsze jest wymiar czasu pracy tj. ustalona liczba godzin do przepracowania w obowiązującym u pracodawcy okresie rozliczeniowym. Pracodawca nie ma obowiązku podawania tego dodatkowo w niniejszej informacji. Może, ale nie musi jej uzupełniać w kwestii obowiązującej pracownika normy dobowej i tygodniowej czasu pracy o adnotację: „Ze względu na zatrudnienie na 3/4 etatu, Pani/Pana przeciętny czas pracy wyniesie 30 godzin tygodniowo”.
Podstawa prawna:
- art. 29 par. 3 – 3[1], art. 129 par. 1 Kodeksu pracy
Stan prawny na 22 maja 2011 roku.
